Kimseyi özendirmemek lazım ,farkındayım.

Kovboyculuk :))) küçük yaştan beri; erkeklerin oynadığı yegane değişmeyecek oyun.

Karşıyım silaha ,öldürmeye,savaşa...Ama iş, kendini ve aileni savunmayı gerektirecek bir duruma gelirsede yapacak bir şey yok...

Askerde anladım istemeyerek; silahlarla  olan yakınlığımı..

Bilirsiniz önceleri askerde elinize boş tüfek verirler ,süpürge gibi elinizde dolaştırır durursunuz.Sonra bir gün atış talimi var derler.Heyecanlanırsınız.

Ve kendinizi yerde bulursunuz,25 metre karşınızda kağıt hedef.''Ateşşşşşş''

İşte öyle bir gündü ..Tüfekle ilk atışımdı.Atışlar bitti.Yüzbaşı yanına çağırdı.Zaten ismimde ofsayt.Kim çağırsa, diyorum şimdi boku yedim .

Yüzbaşı:''Oğlum sen daha önce atış yaptınmı?''

Hayır komutanım.

''Eminmisin oğlum''

Evet komutanım.

''Herhangi bir birlikte eğitim gördünmü?''

Hayır komutanım .

(Bıktım artık bana yapılan bu ajan muamelesinden ismim moris diye)

''Oğlum ,bütün atışların tam isabet ve net hedef,keskin nişancısın haberin olsun''

Sağolun komutanım.

Sevinsemmi üzülsemmi;şaşırdım kaldım.Bir kabiliyetim olduğunu keşfettiğim zaman, genelde üzerine gitmeyi seviyorum.

Atış poligonlarında çok zevk alırım, arkadaşlarımla yarışma yapmaya.Bazen çıkıyor tabi beni geçenler.Stres atmak için,AMA SADECE STRES ATMAK İÇİN bayan erkek demeden,herkese tavsiye ederim .

Ciddiyet,konsantrasyon ve denge ; olmazsa olmazları .

Benim için bir nevi rehabilitasyon,umarım herkes ve tüm dünya için de bir gün gelir, rehabilitasyon aleti olur.